ارتباط روزه داری با انتظار ظهور
روزه‌داری، نه تنها یک عبادت فردی، بلکه گامی در مسیر آمادگی برای ظهور است. با روزه‌داری، مؤمنان خود را از آلودگی‌های دنیوی پاک کرده و برای ایفای نقش در عصر ظهور آماده می‌کنند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مبارک رمضان این فرصت را برای انسان‌ها فراهم می‌کند تا به پالایش روح و جسم خود بپردازند و با دوری از مشغله‌های دنیوی، در جست‌وجوی ارتباطی عمیق‌تر با خداوند باشند. این ماه به‌عنوان زمان خودسازی و تفکر، به مسلمانان این امکان را می‌دهد تا با تمرکز بر عبادت، زکات، و خیریه، به تقویت روحیه اجتماعی و همدلی بپردازند. با تمرین صبر و شکرگزاری در این ایام، افراد می‌توانند به درک بهتری از نعمت‌ها و مسئولیت‌های خود برسند و در نهایت، به نزدیک‌تر شدن به هدف‌های معنوی و الهی خود نائل شوند. رمضان، فرصتی برای بازنگری به ارزش‌ها و اخلاق دینی است و می‌تواند مسیر انسان را به سوی کمال و معنویت روشن‌تر می‌کند.
شاید بتوان گفت ماه رمضان تجلی‌گاه تمامی ارزش‌هایی است که با کسب آن‌ها، انسان به نوعی خود را مهیای تمدن موعود و وعده داده شده می‌کند و زاد و توشه لازم برای آخرت را فراهم می‌آورد. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید «وَ كُونُوا مُشْرِفِینَ عَلَى الْآخِرَةِ مُنْتَظِرِینَ لِأَیَّامِكُمْ مُنْتَظِرِینَ لِمَا وَعَدَكُمُ اللَّهُ مُتَزَوِّدِینَ لِلِقَاءِ اللَّهِ»؛ یعنی (در حال روزه‌داری) خود را مشرف بر آخرت کنید و در این حالت: منتظر ایام‌تان و منتظر وعده‌های الهی بر خود باشید در حالی که برای لقای خدا زاد و توشه فراهم می‌کنید.
روزه‌داری؛ تمرین تقوا و آمادگی برای آخرت
این حدیث، پیوند عمیقی بین روزه‌داری، انتظار فرج و آمادگی برای آخرت را نشان می‌دهد. امام صادق علیه‌السلام در این حدیث، روزه‌داران را به “مشرف شدن بر آخرت” فراخوانده‌اند؛ همچنان که روزه‌داری نه تنها یک عبادت جسمانی، بلکه تمرینی برای تقوا و خودسازی است. با کنترل شهوات و دوری از گناهان، روزه‌داران خود را برای زندگی اخروی آماده می‌کنند. این آمادگی، گامی اساسی در مسیر انتظار ظهور نیز محسوب می‌شود، چرا که ظهور منجی، تحقق وعده‌های الهی و آغاز عصر عدل و قسط است.
انتظار ایام، امید به آینده‌ای روشن
امام صادق علیه‌السلام در این حدیث، به “انتظار ایام” اشاره می‌کنند. این عبارت، بیانگر امیدواری به آینده‌ای است که در آن، عدالت الهی برپا خواهد شد. روزه‌داران با انتظار این ایام، خود را در مسیر تحقق وعده‌های الهی قرار می‌دهند و گویای آن است که انتظار ظهور، تنها یک آرزو نیست، بلکه حرکت جمعی و تلاش برای ایجاد زمینه‌های ظهور است، زیرا که روزه داری و حس انتظار ظهور، بستر مناسبی برای همبستگی و انسجام جامعه مسلمانان را فراهم می‌کنند.
انتظار وعده‌های الهی؛ ایمان به تحقق عدالت
امام صادق علیه‌السلام همچنین به “انتظار وعده‌های الهی” تأکید کرده‌اند. وعده‌هایی مانند ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه و برپایی حکومت عدل جهانی، از جمله این وعده‌هاست. روزه‌داری، با تقویت ایمان و صبر، مومنان را برای تحقق این وعده‌ها آماده می‌کند. انتظار ظهور، بدون ایمان به وعده‌های الهی، معنای واقعی خود را از دست می‌دهد. در واقع تحقق عدالت به جز حرکت در مسیر ایمان، تقوا و عمل صالح میسر نمی‌شود و ایام ماه مبارک رمضان تمرینی برای تقویت این ارزش‌های الهی است.
گردآوری زاد و توشه؛ تلاش برای لقای خدا
در بخش پایانی حدیث، امام صادق علیه‌السلام به “گردآوری زاد و توشه برای لقای خدا” اشاره می‌کنند. این عبارت، بیانگر اهمیت عمل و تلاش در مسیر الهی است. روزه‌داری، با تقویت روحیه تقوا و ایثار، مؤمنان را برای انجام اعمال صالح و کسب رضایت الهی آماده می‌کند. لقای خدا، تنها با ایمان و عمل صالح ممکن است.
بنابراین روزه‌داری و انتظار ظهور، دو مفهوم به هم پیوسته‌اند. روزه‌داری، با تقویت روحیه صبر و تقوا، مؤمنان را برای تحقق وعده‌های الهی آماده می‌کند. از سوی دیگر، انتظار ظهور، به روزه‌داری معنایی عمیق‌تر می‌بخشد و آن را به عبادتی هدفمند تبدیل می‌کند و نشان می‌دهد روزه‌داری، نه تنها یک عبادت فردی، بلکه گامی در مسیر آمادگی برای ظهور است. با روزه‌داری، مؤمنان خود را از آلودگی‌های دنیوی پاک کرده و برای ایفای نقش در عصر ظهور آماده می‌کنند. این آمادگی، شامل تقویت ایمان، افزایش توانایی‌های فردی و تلاش برای ایجاد جامعه‌ای عادلانه است.
انتهای‌پیام/