بیشتر تجاربم از تئاتر است/ در کارگردانی دیکتاتور هستم
۱۶:۳۷ – ۲۹ مهر ۱۴۰۳
سومین نشست تخصصی در سومین روز چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران با حضور هادی حجازی‌فر و با موضوع هدایت بازیگر ساعت ۱۵:۴۵ در سالن نشست پردیس سینمایی ملت برگزار شد.
احمد الستی دبیر این رویداد بیان کرد: هادی حجازی‌فر بازیگر فوق‌العاده و به همان نسبت کارگردان فوق‌العاده‌ای است. بدون رو دروایسی فیلم‌های کوتاه ما از یک چیز رنج می‌برند و آن هم بازیگری است که به طور نامحسوسی ضعیف است. بر اساس تجربه‌های شما این مشکل از چیست، هدایت بازیگر یا مدیریت بازیگر است؟ مشکل چیست و باید از کجا شروع کنیم؟
هادی حجازی‌فر بازیگر مطرح سینما تلویزیون کشورمان گفت: واقعیت این است که فکر می‌کنم تجربیات هر فرد با توجه به زندگی‌اش متفاوت است و نمی‌توان آن را تحمیل کرد. باتوجه به اینکه بنده سال‌ها مخاطب جشنواره بودم و تلاش می‌کردم تا ببینم و بشنوم ممکن است برخی حرف‌ها جواب ندهد و کاملا بر اساس تجارب خود صحبت می‌کنم. زیرا بیشتر چیز‌هایی که در دانشگاه یاد گرفتیم در مواجهه با کار خیلی به بنده کمک نکرد.
وی ادامه داد: من عمیقا باور دارم که هدایت بازیگر امر دوم است؛ همانطور که مدیریت عوامل اینگونه است. بازیگران موجودات بسیار حساسی هستند و درصد حساسیت آنها در مواجهه با دیگران متفاوت است. چون هر روز با یک آدم متفاوت مواجه می‌شوید و خب این امر به مسائل کار مربوط می‌شود.
وی افزود: بیشتر تجارب من از تئاتر است، چون باید کار گروهی پیش برود و این امر خیلی به من کمک کرد. فرض کنید در آخرین کاری که انجام می‌دادم خانم مقانلو قرار بود اولین سکانس را بازی کند و وقتی در حال وارد شدن به فضا بودم صدای خنده او را شنیدم. همه بازیگران یک سری ویژگی‌های رفتاری دارند. من خیلی از فیلمنامه‌ها را رد کردم؛ چون خیلی از موارد به من نمی‌خورد. به نظر مدیریت شامل کشف بازی یک بازیگر است.
وی عنوان کرد: مثلا برای نمایش خانه عروسک، من سراغ یکی از بازیگرانم رفتم که کسی دیگر نمی‌توانست انجام دهد. او همش می‌گفت چرا من و می‌گفتم چون کاراکتری که می‌خواهم شبیه تو است. یک زمان‌هایی باید انتخاب‌های درست و مطالبه بر روی ویژگی‌های آن آدم داشته باشیم.
هادی حجازی‌فر تاکید کرد: این امر در بحث بازی گرفتن در تئاتر، فیلم کوتاه و سینمایی فرقی نمی‌کند. مثلا در موقعیت مهدی در انتهای کار نمی‌توانستم بازی بگیرم؛ چون یکی از کاراکتر‌ها را فقط برای چشم‌هایش در یک موقعیت حساس انتخاب کردم. ما در شهرستان‌ها محدودیت بازیگر داریم و خیلی دستمان باز نیست، اتفاقا در همانجا بر اساس یک ویژگی، خنده و… بازیگرتان را انتخاب کنید. خیلی از دوستانم دوست دارند بازیگران حرفه‌ای در فیلمشان بازی کنند. من روزی حداقل پیشنهاد ۱۰ فیلم کوتاه دارم. پیشنهاد می‌کنم یک تست بزنید و از کسانی که بازیگر نیستند تست بگیرید. خیلی از دوستان ما خیلی بازیگر نیستند و به لحاظ شهرت در رده چهارم حساب می‌شوند. بهتر است شما فیلمسازان، جهان و تصورتان را بسازید.
وی گفت: فکر می‌کنم در نهایت باید یک هارمونی در اثر وجود داشته باشد. برای مثال من پنج کاراکتر دارم و سعی می‌کنم آن را به همان سمتی که می‌خواهم ببرم. ممکن است بازیگری را داری که نگاه‌های عجیبی دارد، اما نباید دیالوگ بگوید. چون چشم‌های این انسان مرموز است، اما صدایش اینگونه نیست.
حجازی‌فر بیان کرد: داستان این است که در مقام بازیگر برای من کسی جذاب است که آزمون و خطا کند و جدید به معنای نوآوری نیست و بر اساس ترس‌ها و بیم‌ها و چیز‌هایی است که آموخته است کار کند.
وی ادامه داد: بنده پنج الی شش سال پیش یک فیلم کوتاه ساختم که فیلم خوبی شد. دو روز از فیلمبرداری که گذشت ترسیدم گفتم نکند نتوانم آن حسی که باید را ایجاد کنم. پس از آن طی دو روز فیلم دیگری ساختم که خیلی دوستش داشتم.
این بازیگر تصریح کرد: درحال حاضر فیلم‌های بسیار خوبی از بچه‌های ترک نشین می‌بینم. حرفم این است که اثر انگشت داشته باشید و خودتان باشید. مهم نیست که هادی حجازی‌فر از آن اثر خوشش می‌آید یا خیر. من هنوزم بخشی از فضای راضی نگه داشتن دیگران برایم جذاب است.
وی بیان کرد: در کارگردانی دیکتاتور هستم. اگر با بچه‌هایی که با آنها کار کردم صحبت کنید متوجه می‌شوید چگونه هستم، اما در حال حاضر بهتر هم شده‌ام. قبلا به بچه‌ها حتی اجازه نفس کشیدن هم نمی‌دادم. وقتی انسان‌ها را در زندگی، خیابان و… می‌بینم در ذهن خود قصه می‌سازم، چون ذهنم عاشق قصه ساختن است. ما یک عمر خندیدیم، اما هیچکس به ما نگفت خنده‌ای خاص داری. من معکوس عمل می‌کنم و کاراکتر را بر اساس ویژگی آنها کار می‌کنم، زیرا یک خنده برایم مهم‌تر از بازیگر شاخص است.
این بازیگر گفت: سعی می‌کنم بیشتر تئاتر ببینم، چون در تئاتر می‌توان استعداد‌ها را کشف کرد. چون حاشیه‌های جذابی دارد و باعث می‌شود تا در آن کار یاد بگیری. فکر می‌کنم خیانت بزرگی که به سینمای ایران می‌شود این است که صاحبان سرمایه راجع به ورود بازیگران جدید ریسک نمی‌کنند.
خبرنگار: زهرا بالاور