آتش‌سوزی در لس‌آنجلس؛ چه درس‌هایی می‌توان آموخت؟
هزاران نفر در کالیفرنیای جنوبی برق ندارند و بسیاری دیگر در معرض خطر قطع برق پیشگیرانه هستند که به عنوان یک اقدام احتیاطی برای جلوگیری از آتش سوزی های بیشتر انجام می‌شود. اولین گام در ارزیابی مدیریت سانحه طی آتش سوزی های جنگلی ژانویه ۲۰۲۵ در لس آنجلس ارزیابی کامل خسارات ناشی از آتش سوزی شامل کمی سازی تعداد بناهای تخریب شده، تخمین زیان های اقتصادی و ارزیابی اثر بر محیط آسیب دیده است.
آنطور که گزارش شده طی ۵ روز ۷ تا ۱۲ ژانویه ۲۰۲۵ بیش از ده هزار بنا ویران شده که نشان دهنده سطح قابل توجهی از تخریب است. مدیریت موثر سوانح به شدت به هماهنگی بین سازمان های مختلف متکی است. آژانس‌های فدرال مانند FEMA (آژانس مدیریت اضطراری فدرال آمریکا) و خدمات اضطراری محلی به یکدیگر همکاری میکنند تا به افراد و جوامع آسیب‌دیده کمک فوری ارائه دهند. ارزیابی میزان ارتباط و هماهنگی این آژانس ها با تلاش های طی بحران برای درک اثربخشی واکنش لازم است. یکی دیگر از جنبه های حیاتی برای ارزیابی نحوه تخصیص منابع طی واکنش به آتش سوزی است.
مشارکت جامعه نقش حیاتی در ارزیابی مدیریت سوانح دارد. چگونگی مشارکت جوامع محلی در تلاش‌های واکنش و برنامه‌ریزی بازیابی اثربخشی راهبردهای مدیریت سوانح را نشان می‌دهد. آیا شهروندان به منابع ضروری مانند سرپناه، مواد غذایی و کمک های پزشکی دسترسی داشته اند؟ وضعیت بازار بیمه به طور قابل توجهی بر نتایج بازیابی سوانح اثر می گذارد. بسیاری از کالیفرنیایی‌ها به دلیل افزایش سطح بیمه مخاطرات مرتبط با آتش‌سوزی‌های جنگلی، با محدودیت گزینه‌های پوشش بیمه مواجه شده‌اند.
ارزیابی مدیریت سوانح باید شامل تجزیه و تحلیل ابتکارات برنامه ریزی بهبود بلندمدت پس از آتش سوزی باشد. پایداری بازسازی به برنامه‌ریزی مؤثری بستگی دارد که نه تنها به نیازهای فوری بلکه به انعطاف‌پذیری آینده در برابر سوانح مشابه نیز توجه میکند.
سازمان های فدرال و ایالتی چارچوب هماهنگی قوی برای مدیریت موثر واکنش در برابر سوانح دارند. این چارچوب معمولاً شامل همکاری بین آژانس هایی مانند FEMA در سطح فدرال و آتشنشانی کالیفرنیا CAL FIRE، همراه با خدمات اضطراری محلی، در سطح ایالتی است. چارچوب ملی واکنش (NRF) چگونگی کار این نهادها با هم در هنگام سوانح را مشخص میکند و از تخصیص کارآمد منابع و باز ماندن کانال‌های ارتباطی اطمینان می‌دهد.
سامانه فرماندهی حادثه (ICS) یک رویکرد استاندارد شده است که سازمان‌های فدرال، ایالتی و محلی برای مدیریت واکنش‌های اضطراری استفاده میکنند. در مورد آتش‌سوزی‌های جنگلی در لس‌آنجلس در ژانویه ۲۰۲۵، یک ICS فعال شده تا عملیات پاسخ‌دهندگان مختلف را ساده‌تر کند. این سامانه نقش ها و مسئولیت های روشن را در تصمیم گیری موثر و مدیریت منابع در زمان بحران تعریف و امکان پذیر میکند.
هم اکنون هر دو سازمان فدرال و ایالتی منابع را بر اساس ابعاد فاجعه بسیج می کنند. به عنوان مثال، هنگام آتش سوزی های جنگلی CAL FIRE از FEMA برای منابع اضافی یا پرسنل آتش نشانی کمک خواست. دولت فدرال تیم‌های تخصصی مانند تیم‌های جستجو و نجات شهری (USAR) یا تیم‌های مواد خطرناک (HAZMAT) را مستقر میکند. این بسیج تیم ها برای مقابله با تهدیدات فوری ناشی از آتش سوزی حیاتی است.
ارتباطات موثر در طول مداخلات مدیریت سوانح حیاتی است. سازمان های فدرال و ایالتی در کمپین های اطلاعات عمومی برای آموزش ساکنان در مورد روش های تخلیه، اقدامات ایمنی و منابع موجود همکاری می کنند. این کمپین‌ها از پلتفرم‌های مختلفی از جمله رسانه‌ها و شبکه های اجتماعی، بیانیه‌های مطبوعاتی و جلسات اجتماعی استفاده میکنند تا اطلاعات به همه جمعیت‌های آسیب‌دیده برسد.
چه درس‌هایی می‌توان آموخت؟
یکی از کاستی های اولیه مشاهده شده در آتش سوزی های جنگلی ژانویه ۲۰۲۵، فقدان آمادگی و برنامه ریزی کافی در سطح محلی و ایالتی بود. علیرغم تاریخچه آتش سوزی های کالیفرنیا، بسیاری از مناطق به طور کامل به برنامه های تخلیه جامع یا پروتکل های واکنش اضطراری مجهز نبودند.
ارزیابی نشان داد که سامانه های ارتباطی به اندازه کافی قوی نبودند تا هجوم نیازهای اطلاعاتی را در زمان بحران به طور کامل مدیریت کنند. در چالش‌های تخصیص منابع تخصیص منابع برخی مناطق به دلیل عدم تخصیص یا چالش های لجستیکی حداقل در روزهای اول حادثه با کمبود پرسنل و تجهیزات آتش نشانی مواجه شدند.
شکاف‌های مشارکت اجتماعی در چندین جنبه از مدیریت سوانح در طول آتش‌سوزی‌های جنگل خودنمایی کرد. بسیاری از ساکنان احساس می کردند که از خدمات پشتیبانی موجود یا برنامه های بازیابی پس از فاجعه بی اطلاع مانده اند.
محدودیت‌های بازار بیمه در واکنش به خطرات آتش‌سوزی جنگلی چالش‌های مهمی را برای ساکنان آسیب‌دیده ایجاد کرده است که به دنبال کمک‌های بازیابی پس از خسارات هستند. بسیاری از صاحبان خانه ها به دلیل محدودیت های مربوط به آسیب آتش سوزی با مشکلاتی در دریافت پوشش کامل بیمه ای مواجه شده اند. این وضعیت درس مهمی را در مورد نیاز به اصلاح در سیاست‌های بیمه است که به اندازه کافی خطرات آتش‌سوزی جنگلی و غرامت عادلانه را برای افراد آسیب‌دیده پوشش دهد.
اهمیت آموزش و ظرفیت سازی فرصت های آموزشی برای امدادگران محلی در این فاجعه خودنمایی کرد. بسیاری از امدادگران گزارش دادند که به دلیل آموزش محدود در مورد تکنیک‌های پیشرفته اطفاء حریق یا هماهنگی با سایر سازمان‌ها در مواقع اضطراری در مقیاس بزرگ، برای این وسعت حادثه آمادگی نداشته اند.
*استاد دانشگاه