اثبات چهار دوره زندگی در تل تخت پاسارگاد
به گزارش خبرنگار مهر، محدوده آرامگاه پاسارگاد به عنوان اولین و قدیمی ترین باغ دنیا به ثبت جهانی یونسکو رسید پیش از این هم این اثر به عنوان پنجمین محوطه باستانی در یونسکو ثبت شده بود در واقع این اثر دو بار مورد توجه یونسکو قرار گرفته است ضمن اینکه این اثر با شماره ۱۹ نیز ثبت ملی شده است.
در این مجموعه که ۱۵۸ هکتار وسعت دارد ده اثر ارزشمند وجود دارد یکی خود آرامگاه کوروش است و دیگری در صد متری آرامگاه، کاروانسرای مظفری است که بخش‌هایی از آن باقی مانده است. در یک کیلومتری آرامگاه هم بقایای کاخ کوروش را داریم همچنین کاخ اختصاصی محل زندگی کوروش نیز وجود دارد و کاخ بارعام که اولین مقر سازمان ملل در دنیا محسوب می‌شود.
غیر از این مجموعه کاخ دروازه ورود به پاسارگاد و کوشک ها را نیز به همراه ۱۱۰۰ متر آب نمای باغ شاهی، برج سنگی و استحکامات دفاعی تل تخت داریم.
صفه تل تخت یکی از ارزشمندترین بخش پاسارگاد است صفه به جایی می‌گویند که یک طرف کوه و یک طرف تپه طبیعی باشد و بعد با پی سازی، سطح صافی به وجود آورده و روی آن یک سازه می‌ساختند.
در زمان کوروش ۶ هزار مترمربع سازه در بالای صفه ساختند که کاوش‌ها نشان می‌دهد ۱۱۰۰ سال در این بنا آثار زندگی وجود دارد. یک باستان شناس خارجی در سال ۱۳۴۰ به مدت دوسال کاوش کرد و چهار دوره استقراری در نظر گرفت. دوره اول در زمان کوروش، دوره بعد از زمان داریوش تا اشکانی، دوره سوم از اشکانی تا سلوکیان و دوره چهارم از اواخر ساسانی و اوایل اسلام هست که در اینجا کاوش شده است و آثاری از زندگی در آن پیدا شد.
در این باره زارع مرمت گر در مجموعه پاسارگاد گفت: این اثر در سال ۱۳۴۰ کاوش باستان شناسی شد شاخص ترین اثر آن کتیبه خشایار هست که در موزه ملی نگهداری می‌شود و پس از آن سکه‌های سلوکی کشف شد الان روی بنا نزدیک ۶ هزار مترمربع سازه خشت و چینه و آجری داریم. از سال ۹۵ تا ۱۴۰۰ نتایج کاوش‌هایی که انجام شده بود را کار کردیم و مرمت شد نزدیک به ۳۰۰ هزار خشت بالا برده و حدود یک متر از فضای معماری در بالای صفه به اندازه یک متر بازسازی شد.
در این باره همچنین، محمد حسینی گورجی کارشناس مرمت در محوطه میراث جهانی پاسارگاد گفت: در سال ۱۴۰۱ با توجه به اینکه بخشی از جداره سنگی صفه دچار تخریب شده بود طرحی برای استحکام بخشی و حفاظت جداره نوشتیم و یک فصل کار استحکام بخشی صفه انجام شد.
وی گفت: سال ۱۴۰۱ داربست زده و هر بلوکی که وجود داشت با کمک باستان شناسان پیدا شد بخش‌های دیگر از بلوک‌ها که تخریب شده بود را توانستیم از سنگ‌های اهکی جدید با تفاوت رنگ قابل ملاحظه ساماندهی و استحکام بخشی شد.