روند کُند پروژه مشترک تولید تانک های آینده آلمان- فرانسه

خبرگزاری تسنیم

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه “برلینر سایتونگ” در مطلبی از تلاش مشترک آلمان و فرانسه برای ساخت تانک های آینده نوشته و تاکید کرد: باید دید که آیا توافق بین بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان و سباستین لکورنو، همتای فرانسوی وی در آوریل سال جاری، دستاورد نهایی برای یکی از مهم ترین پروژه های تسلیحاتی فرانسه و آلمان خواهد بود.

این دو سیاستمدار یک یادداشت تفاهم (MoU) امضا کردند که در آن تقسیم کار در یک سیستم رزمی زمینی اصلی موسوم به (MGCS) کمابیش مشخص شده بود. وزارت دفاع فدرال آلمان در این باره می‌گوید: نتیجه باید یک سیستم نبرد زمینی پیشرفته با فناوری‌های پیشرفته باشد که در نبردهای با شدت بالا غالب خواهد شد.

بر اساس تصمیمات اتخاذ شده هر دو کشور نیمی از هزینه های توسعه تانک اصلی جنگ آینده از جمله سیستم همراه را متحمل خواهند شد و صنایع هر دو کشور نیز باید در این پروژه درگیر شوند. آلمان باید رهبری این پروژه را بر عهده بگیرد، همانطور که فرانسه در سیستم هوایی رزمی آینده (FCAS) برای نیروی هوایی، دومین پروژه همکاری مهم بین دو کشور، نقش تعیین کننده‌ای دارد. انتظار می رود قراردادهای MGCS تا پایان سال تکمیل و در سال 2025 امضا شود.

در ادامه این مطلب آمده است: البته هنوز مشخص نیست که آیا ضرب الاجل ها رعایت می شود و جزئیات بحث برانگیز به تعویق افتاده در توافق آوریل تا آن زمان مشخص می شود و آیا این سیستم حتی به شکل برنامه ریزی شده اجرا می شود یا خیر. این پروژه برای اولین بار در سال 2012 اعلام شد و در سال 2015 روند آن پی گیری شد.

در سال 2017، “آنگلا مرکل”، صدر اعظم آلمان و امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، به طور سیاسی توافق کردند که پروژه های همکاری MGCS و FCAS را آغاز کنند. ماکرون حتی از یک “انقلاب صلح آمیز” در همکاری های تسلیحاتی صحبت کرد.

بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان نیز در ماه آوریل سال جاری گفت: ما می خواهیم سیستم نبرد زمینی آینده را بسازیم.

میزان دقیق هزینه های توسعه این پروژه نامشخص است و برآوردها این رقم را حداقل هشت میلیارد یورو نشان می دهد.

توسعه این سیستم توسط مؤسسه تحقیقاتی آلمان-فرانسه سنت لوئیس (ISL) که در سال 1959 تأسیس شد، پشتیبانی می شود که تخصص قابل توجهی در تحقیقات تسلیحاتی دارد. تحقیقات زیادی در این زمینه لازم است. زیرا MGCS فقط به معنای توسعه یک تانک اصلی جنگی جدید نیست. بلکه در این پروژه این مسئله در نظر گرفته شده است که راه جدیدی از جنگ را فعال کند که در آن تانک مهمترین بخش از یک سیستم کامل از سلاح های به هم پیوسته از جمله پهپادها و وسایل نقلیه پشتیبانی خودکار است.

اساس تصمیمات اتخاذ شده قرار بود با استفاده از “سیستم عصبی دیجیتال” و ناوی خودکار، داده‌ها را در زمان واقعی رد و بدل کنند و در نتیجه نوعی ناوگان رزمی کاملاً هماهنگ را تشکیل دهند. به طور خاص، پهپادها و وسایل نقلیه بدون سرنشین باید از قبل به خطوط مقدم پیشروی کرده و با هماهنگی تانک ها و خدمه آن که باید سطح حفاظتی بسیار بالاتری نسبت به نسل فعلی تانک ها داشته باشند عمل کنند. استفاده گسترده و موثر از پهپادها در جنگ روسیه علیه اوکراین نشان داده است که پهپادهای رزمی – به عنوان سلاح های نسبتاً ارزان قیمت – می توانند حتی مدرن ترین تانک ها را از کار بیاندازند.

در ادامه این گزارش آمده است: سرخوشی طرفداران این سیستم در سال 2017 به دلیل این “جهش کوانتومی تکنولوژیکی” اعلام شده هنوز قابل درک بود. با این حال، امروز این سرخوشی بیشتر جای خود را به خماری داده است. تانک نبرد جدید و سیستم MGCS در ابتدا قرار بود در اوایل دهه 2030 وارد تولید سری شوند. اکنون صحبت از سال 2045 است.

به این ترتیب پروژه MGCS گواه اصلی این مسئله است که سیاست تسلیحاتی و دفاعی اروپا هنوز در سطح اروپا هماهنگ نیست، اما در سطح ملی سازماندهی شده است. حتی اگر در این مورد مسئله یک رویکرد دو ملیتی مطرح باشد، تفاوت در منافع در سیاست و شرکت های دفاع خصوصی بسیار زیاد است.

انتهای پیام/