«در آغوش درخت»؛ تعادل میان غم و امید
به گزارش خبرنگار مهر، رودریگو گوتیرز مدیر وب‌سایت International Feature که به معرفی و نقد فیلم‌هایی اختصاص دارد که در بخش «فیلم بلند بین‌المللی» جوایز اسکار معرفی می‌شوند، در یادداشتی به فیلم «در آغوش درخت» ساخته بابک خواجه‌پاشا نماینده ایران در اسکار پرداخت.
متن این یادداشت بدین شرح است:
«فیلم «در آغوش درخت» اثری تاثیرگذار و دلنشین از کارگردان ایرانی بابک خواجه‌پاشا است که به ظرافت‌های پیچیده تعامل‌های خانوادگی می‌پردازد. این فیلم با حساسیتی عمیق و غنای فرهنگی، داستان کیمیا و فرید، زوجی در آستانه جدایی و تأثیر چالش‌های آنان بر دو پسر کوچکشان را روایت می‌کند. خواجه‌پاشا با تمرکز بر زوایه نگاه کودکان، به مخاطبان این امکان را می‌دهد تا وزن احساسی درگیری‌های خانوادگی را از منظر کوچک‌ترین اعضای خانواده لمس کنند. این فیلم همان‌قدر که داستانی از تاب‌آوری است، کاوشی در موضوع عشق و تلاش‌های اعضای خانواده برای حفظ پیوندهایشان نیز به شمار می‌رود.
رویکرد خواجه‌پاشا در روایت داستان، ساده و در عین حال تاثیرگذار است. او به جای تکیه بر درام‌های پرتنش، روشی متین و آرام را برمی‌گزیند که به احساسات خام شخصیت‌ها اجازه می‌دهد به شکلی طبیعی بروز و ظهور پیدا کنند. فیلمبرداری آرام فیلم، زیبایی بی‌صدای مناظر شمال ایران را به تصویر می‌کشد که در تضاد آشکار با آشفتگی احساسی درون خانواده است. از طریق این تضاد بصری، خواجه‌پاشا بر جهان‌شمول بودن تجربه‌های خانوادگی تأکید می‌کند، به‌طوری که هم منحصر به‌فرد بودن فرهنگ ایرانی و هم پیوندهای مشترک میان خانواده‌ها در سراسر دنیا را به نمایش می‌گذارد.
بازی‌های بازیگران «در آغوش درخت» قوی و پر از جزییات است. به‌ویژه بازیگران کودکی که نقش طاها و علیسان، دو پسر خانواده را ایفا می‌کنند. بازی آنها در به تصویر کشیدن معصومیت کودکی در میان آشفتگی‌های احساسی والدین‌شان، دلنشین و تأثیرگذار است. غرایز محافظتی طاها و عزم او برای مراقبت از برادر کوچکش در برابر مشکلات والدین‌شان الهام‌بخش است و پیوند میان این دو برادر را به یکی از قوی‌ترین و تأثیرگذارترین عناصر فیلم تبدیل می‌کند. مارال بنی‌آدم و جواد قامتی نیز بازی‌هایی فوق‌العاده از خود به نمایش می‌گذارند و پیچیدگی‌های روابط بزرگسالی و کشمکش‌های درونی آنها را به خوبی به نمایش می گذارند.
آنچه «در آغوش درخت» را متمایز می‌کند، برقراری تعادل میان غم و امید است. در حالی که فیلم به رنج و سردرگمی کودکان در مواجهه با بحران‌های خانوادگی می‌پردازد، همزمان قدرت تاب‌آوری و ارتباط احساسی را نیز به تصویر می‌کشد. پیوند طاها و علیسان به‌عنوان گواهی بر معصومیت کودکانه و قدرت ذاتی خانواده، حتی در تاریک‌ترین لحظات، نمایان می‌شود. خواجه‌پاشا این مضامین را به شکلی نصیحت‌گونه بیان نمی‌کند بلکه مخاطب را دعوت می‌کند تا درباره زیبایی ها و ظرافت های مراقبت از عشق و رابطه در میان چالش‌های زندگی تأمل کند.
«در آغوش درخت» فیلمی احساسی و تفکربرانگیز است که زیبایی و قدرت خانواده را حتی در سختی‌ها ارج می نهد. با اصالت فرهنگی عمیق و جذابیتی جهانی، این فیلم تا مدت‌ها پس از پایان تیتراژ در ذهن مخاطب باقی می‌ماند و قدردانی تازه‌ای نسبت به اهمیت و جایگاه خانواده در هر شرایطی ایجاد می‌کند. این اثر، شروعی امیدوارکننده برای دوران کارگردانی خواجه‌پاشا است و این داستان صمیمانه، نمایشی زیبا از سینمای ایران در صحنه جهانی است.»