دست تولیدکنندگان اسباب بازی در پوست گردو
به تولیدکنندگان گفته‌اند که محصولات مواد اولیه را از بورس تهیه و ۱۵ تن از این فرایند خرید کنند. این نسخه برای مجموعه‌های کوچک جواب نمی‌دهد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صنعت اسباب‌بازی در ایران با وجود مشکلات ریز و درشت تلاش دارد سر پا بایستد و به کار خود ادامه دهد. این صنعت طی یک دهه گذشته علی‌رغم توفیقاتی که در ارتقای سطح کیفی محصولات و استفاده از طرح‌های جدید داشته، همچنان صنعتی رها شده به نظر می‌رسد. علی‌رغم اهمیت این صنعت در تربیت و آموزش کودکان و نوجوانان، در ایران چندان جدی گرفته نمی‌شود.
طی روزهای گذشته با برگزاری نهمین دوره جشنواره ملی اسباب‌بازی فرصتی فراهم شد تا تولیدکنندگان درد دل‌های خود را مطرح کنند و از انتظارات خود بگویند. عدم حمایت و چالش‌های تولیدکنندگان برای تهیه مواد اولیه، فصل مشترک دغدغه‌های تمامی تولیدکنندگان این حوزه است.
نوسان قیمت‌ها، هم سبب شده تا تهیه مواد اولیه محصولات این صنعت با مشکلات متعدد همراه باشد و از سوی دیگر، تولیدکننده را ملزم می‌کند که با حاشیه سود کمتر در شرایط پر ابهام آینده به کار خود ادامه دهد. ریسکی که چنین شرایطی برای ادامه کار بر تولیدکننده تحمیل می‌کند، بالاست.
مختاری، از تولیدکنندگان اسباب‌بازی است که حوزه کار خود را بر تولید محصول برای کودکان زیر یک سال تعریف کرده و به صورت تخصصی چندی سالی است که در این زمینه فعالیت می‌کند. او با اشاره به دغدغه تأمین مواد اولیه با انتقاد از وزارت صنعت به تسنیم گفت: مواد اولیه‌ای که تولیدکننده اسباب‌بازی با آن سر و کار دارد، مواد پتروشیمی است؛ یعنی همان محصولاتی که در تبریز و اصفهان تولید می‌شود. اما تولیدکننده برای تهیه آنها با سختی و مشکلات متعدد مواجه است.
وی با اشاره به نوسان قیمت و عدم ثبات بازار در این زمینه ادامه داد: از دی‌ماه تاکنون این محصولات با رشد 40 درصد همراه بوده است. به همین دلیل تولیدکننده این خاطر جمعی را ندارد که وقتی این قطعه را می‌خرد، تا زمانی که بخواهد آن را بفروشد با چه شرایطی مواجه خواهد شد. به همین دلیل مجبور است قیمت را بالاتر ببرد، این افزایش قیمت هم به ضرر خود اوست و هم به ضرر مصرف‌کننده؛ چون قدرت خرید او را نیز کاهش می‌دهد.
این تولیدکننده در پاسخ به این پرسش که آیا تسهیلات این صنعت همچنان جاری است یا کمتر شده است، گفت: مجموعه ما تاکنون از این تسهیلات استفاده نکرده است؛ چرا که استفاده از آن به این راحتی‌ها نیست. اول می‌گویند که وام می‌دهیم، اما بعد کم‌کم دست‌اندازی‌ها شروع می‌شود، اول صورت مالی می‌خواهند، بعد شرایط خاص در نظر می‌گیرند، بازپرداختش سختی‌های خودش را دارد و … به همین دلیل دیگر تولیدکننده پشیمان می‌شود که از این تسهیلات استفاده کند.
به گفته مختاری؛ به تولیدکنندگان گفته‌اند که محصولات مواد اولیه را از بورس تهیه و 15 تن از این فرایند خرید کنند. این نسخه برای تولیدکنندگان بزرگ جواب می‌دهد اما مجموعه‌های کوچک را با مشکلات مختلفی از جمله چگونگی نگهداری این حجم از مواد، جابجایی آن، هزینه خرید و … روبرو می‌کند.
بازار اسباب‌بازی در ایران در دست کالاهای چینی است. سهم کالای ایرانی از این بازار تنها 20 درصد است. تجربه موفق نوشت‌افزار به عنوان حلقه دیگری از صنایع فرهنگی در یک دهه گذشته نشان می‌دهد که می‌شود با برنامه‌ریزی، کارهای پژوهشی، دسته‌بندی کردن مشکلات و خرد و عزم جمعی می‌توان به آینده صنعت اسباب‌بازی در ایران نیز خوشبین بود؛ به ویژه آنکه فعالان این بازار عمدتاً از سر دغدغه دست به کار شده و کیفیت محصولات ایرانی در یک دهه گذشته را ارتقا داده‌اند.
صنعت اسباب‌بازی ایران علاوه بر بازار داخل می‌تواند به صادرات محصولات نیز بیندیشد. در کنار تعداد قابل توجه مصرف‌کننده ایرانی، منطقه نیز به دلیل تفاهمات فرهنگی و از سوی دیگر، تعداد قابل توجه آمار کودکان و نوجوانان می‌تواند بازار خوبی برای عرضه کالای ایرانی باشد. مختاری با اشاره به مزیت محصولات ایرانی برای صادرات گفت: کیفیت، مزیت کالای ایرانی است؛ همه جای دنیا محصول با کیفیت طالب دارد. حتی برخی با تعجب می‌گویند که واقعاً این جنس ایرانی است! اما در دست گرفتن بازار ایران و منطقه به این سادگی رخ نمی‌دهد.
او با تأکید بر اینکه این مسئله نیز از جمله دغدغه‌های تولیدکنندگان اسباب‌بازی است، یادآور شد: در حال حاضر فروشگاه‌های ایران پر است از کالای چینی و قاچاق؛ چرا که حاشیه سود خوبی برای فروشنده دارد. او این جنس را مثلاً 100 هزار تومان می‌خرد و آن را به مصرف‌کننده به قیمت 500 هزار تومان می‌فروشد. نظارتی هم وجود ندارد که چرا این حاشیه سود برای خود در نظر گرفته است؟ اما جنس ایرانی این سود را برای فروشنده ندارد. او در خوشبینانه‌ترین حالت تنها می‌تواند 30 درصد سود کند. به همین دلیل فروشنده‌ها ترجیح می‌دهند محصول خارجی عرضه کنند.
به گفته این تولیدکننده؛ عدم دسترسی به محصولات ایرانی، مانع دیگر برای عرضه این کالاهاست. هر سال فقط یکبار جشنواره ملی اسباب‌بازی برگزار می‌شود، اما این جشنواره فقط برای تهران است، نه ایران. تهرانی‌ها فقط می‌توانند از آن استفاده کنند. فروشگاه‌هایی که مختص عرضه محصولات ایرانی باشند، کم هستند.
مختاری به مشکل دیگر اشاره و اضافه کرد: مشکل دیگر، مسئله نحوه بازگشت پول است. در روند صادرات این مسئله مهم است و باید حل شود. ما به برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس صادرات داشتیم، اما هنوز پولمان به دستمان نرسیده است.
به نظر می‌رسد با توجه به تغییر دیدگاه‌ها و نگرش‌ها در صنعت اسباب‌بازی جهان، وقت آن رسیده صنعت اسباب‌بازی در ایران از پوسته سنتی خود خارج شده و با برنامه‌ریزی و سیاستگذاری کلان، در مسیری قدم بردارد که هم بر فرهنگ ایرانی اثرگذار باشد و هم سهمی در اشتغال‌زایی داشته باشد. شاید تدوین سند چشم‌اندازی صنعت اسباب‌بازی که چند سالی است موضوع آن مطرح شده، بتواند بخشی از این مشکلات را حل کند و سر و شکل تازه‌ای به این صنعت و نحوه رفع موانع آن بدهد.
انتهای پیام/