مواجهه فلسفی با «اینک انسان»؛ وقتی مسیح (ع) در تئاتر شهر محاکمه شد

خبرگزاری مهر

به گزارش خبرنگار مهر، شب گذشته چهارم بهمن در دومین روز از برگزاری چهل و سومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر مخاطبان شاهد یک نمایش تاریخی دینی و برپایی یک دادگاه محاکمه بودند که روایتی از آخرین ساعات زندگی حضرت مسیح (ع) بود. نمایش «اینک انسان» به کارگردانی حمیدرضا نعیمی شب گذشته ساعت ۲۰:۳۰ در سالن چهارسو به صحنه رفت.

تعداد جمعیت حاضر در سالن در دومین روز از جشنواره تئاتر فجر که برای تماشای نمایش «اینک انسان» آمده بودند به گونه ای بود که برخی هم روی پله های جایگاه حضار نشستند. مدت زمان نمایش حدود ۷۵ دقیقه بود و کمی با تاخیر نزدیک به ساعت ۲۱ شروع شد. تقریبا تا پایان نمایش کسی سالن چهارسو را ترک نکرد و همه نظاره گر دادگاهی بودند که برای محاکمه مسیح برپا شده بود.

حمیدرضا نعیمی نمایش «اینک انسان» را آذر تا بهمن امسال به صحنه برده و از آن با عنوان سخت ترین کار خود یاد کرده است. این نمایش که بیشتر بر درام و دیالوگ استوار است در صحنه ای خالی به صحنه رفت و تنها دکور آن یک درخت بود که شاخه هایش به نوعی یادآور صلیب بود.

در بخش هایی از صحنه هم از ویدئو کمک گرفته شد و تصویر هر یک از بازیگران و کاراکترها به صورت ثابت دیده می شد تا دقایقی روی هر شخصیت و واگویه های او تمرکز داشته باشد.

بیشترین مولفه ای که در «اینک انسان» مخاطب را درگیر می کرد همان مواجهه با مسیح و درامی است که پیش روی او گشوده می شد؛ مواجهه ای که انگار مخاطب هم یکی از شخصیت های نمایش است و دارد جزییات یک شخصیت را کشف می کند. عیسای ناصری در دادگاهی قرار است محاکمه و اعدام شود. دادگاهی که در کاخ پیلاتوس تشکیل شده است. پیلاتوس یکی از فرماندهان روم به اورشلیم آمده است و قرار است به نوعی در این منطقه خود را نشان دهد که توجه سزار روم را نیز جلب کند. عیسی توسط یکی از خاخام های یهود تحویل داده شده و جرمش این است که یکی از معابد یهود را به‌هم ریخته است. اینها را در دیالوگ های بین پیلاتوس و عیسای ناصری متوجه می شویم. دیالوگ هایی که مخاطب را ابتدا با یک نمایش اعتقادی و فلسفی مواجه می کند. مثلا بخشی از این دیالوگ ها به سوال هایی درباره اینکه «خدا کجاست یا وجود دارد یا ندارد؟» می پردازد و حضرت عیسی مسیح (ع) سعی دارد با پاسخ هایی زمینی و از طرف آدمی که هنوز هویتش مشخص نشده است مخاطبش را اقناع کند.

دیالوگ های پینگ پنگی و چالش هایی که بین پیلاتوس و خاخام یهودی با حضرت مسیح (ع) مطرح می شد فضای به روزی داشت و گاه چالش های انسان مدرن راهم مطرح می کرد به عنوان نمونه مسیح از خشونت هایی می گفت که یهود بهره می گیرد و در ظاهر از مهر و یگانگی و نیکی سخن می گوید. پیلاتوس هنوز نمی داند که فرد مقابلش پیامبر است یا چه کسی است او فقط می تواند حکم کند که این فرد آدم بدی نیست و جرمش به اندازه ای نیست که بخواهد اعدام شود اما از طرفی اگر به آزادی عیسای ناصری هم حکم دهد برایش گران تمام می شود …

بازیگرها افرادی کمتر شناخته شده ای هستند و حمیدرضا نعیمی در این نمایش سراغ افراد مشهور نرفته است به ویژه برای نقش حضرت مسیح (ع) که شاید عامدانه تلاش شده است چهره آشنایی نباشد و مخاطب بتواند با او همذات پنداری کند. نقش پلاتوس را هم خود نعیمی بازی می کند. نقشی که در اجرای این نمایش در آذر و دی، دوره ای با حضور میکائیل شهرستانی و در زمانی هم با حضور خودش اجرا شده است و حالا در جشنواره تئاتر فجر هم خودش این نقش را به عهده گرفته است.

حمیدرضا نعیمی در پایان نمایش بیان کرد: تنها سرمایه های هنر، ادبیات و فرهنگ فقط خود ما ملت هستیم. خودمان باید دلمان برای خودمان بسوزد.

او در ادامه به حضور چهره هایی چون کاظم بلوچی، حمیدرضا پگاه و استادان تئاتر اشاره کرد که برای دیدن نمایش به سالن چهارسو آمده بودند.