هزینه ساخت فیلم در ایران حدود ۳۰ تا ۴۰ میلیارد تومان است

خبرگزاری باشگاه خبرنگاران

۰۰:۰۱ – ۲۱ بهمن ۱۴۰۳

باشگاه خبرنگاران جوان: نفیسه خلیلی – حسام منظور، بازیگر فیلم «پیشمرگ» در برنامه سینما ملت شبکه پنج در پاسخ به این سوال که اخیراً به سمت نقش‌هایی متمایل شدید که درباره قهرمانان مهین است، شما چقدر تنوع فیلمنامه‌ها را متناسب با کیفیت بازی بازیگران می‌دانید؟ گفت: الان بضاعت اقتصادی سینمای ما چقدر است؟ الان همکارانی که فیلم می‌سازند، در کارشان مسلط‌اند و جزو بهترین‌ها هستند؛ از فیلمبرداری و گریم گرفته تا کارگردانی، بازیگری. من چند روز پیش دیدم یکی از منتقدین اوضاع سینمای ایران را خراب دانست. بله، اوضاع سینمای ایران خراب است، ولی بچه‌هایی که فیلم می‌سازند، کمترین سهم را از این وضعیت دارند.

منظور ادامه داد: آنها مجبورند با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم کنند و با بودجه‌های بسیار پایین فیلم تولید کنند. ارقامی که ما با آن فیلم می‌سازیم، از سطح استاندارد بین‌المللی دور است. 

بازیگر فیلم «پیشمرگ» در پاسخ به این سوال که پس چرا می‌گویند بازیگران پول‌های هنگفت دریافت می‌کنند و فیلم‌ها پر هزینه شده‌اند؟ توضیح داد: همه می‌دانیم اوضاع سینما چگونه است. کاری به بازی رسانه‌ای ندارم. اگر بازیگران زیاد پول می‌گیرند، پس چرا ۹۰ درصد آنها اجاره‌نشین هستند؟ من حدودی آمار می‌دهم و تعداد آنها بیشتر از این حرف‌هاست. تعداد کمی از بازیگران هستند، که دستمزد خوب دریافت می‌کنند. الان هزینه ساخت فیلم در ایران چقدر است؟ چیزی حدود ۳۰ تا ۴۰ میلیارد تومان است. شاید مردم با شنیدن این ارقام بگویند چه مبلغ هنگفتی! ولی واقعیت این است که با این مبلغ نمی‌توان کاری در سینما انجام داد. حتی من شنیدم یکی از بچه‌ها با پنج میلیارد تومان فیلم ساخته است، که واقعاً هنر کرده است. 

وی در پاسخ به این سوال که عده‌ای معتقدند بخش زیادی از این آثار قابل تماشا نیست! فرقی نمی‌کند با مبلغ کم یا زیاد ساخته شده باشد، توضیح داد: ما در جشنواره فیلم فجر چند فیلم خوب داریم؟ در طول سال سه یا چهار تا فیلم خوب داریم. همین تعداد برای کشوری که سینمایش صنعتی نیست، بس است. مگر فنلاند در سال چقدر فیلم می‌سازد؟ 

منظور با بیان اینکه در کشور ما که سینمایش صنعتی نیست، در سال بیش از ۱۰۰ فیلم سینمایی ساخته می‌شود، گفت: ما چه اصراری به تولید این حجم از آثار سینمایی داریم؟ من این گلایه را برای تلویزیون هم مطرح می‌کنم. راهکارم این است که پنج کمپانی با استاندارد بین‌المللی تشکیل بدهیم و برایشان اساسنامه و هیئت مدیره تعریف کنیم، تا آنها تصمیم‌گیری کنند. اگر هر کدام از این کمپانی‌ها سالی یکی دو فیلم خوب بسازند، کافی است.