عوارض خطرناک پرخوابی را بشناسیم
همانگونه که کمبود خواب به طور گسترده‌ای بر خلق و خوی فرد تاثیر می‌گذارد و باعث خستگی و حتی منجر به آسیب طولانی مدت مغز می‌شود، پر خوابی منظم هم آنقدرها که تصور می‌کنید سودمند نیست و تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ممکن است حتی برای سلامتی از کم خوابی خطرناک‌تر باشد.
به گزارش تابناک به نقل از همشهری آنلاین، در یک مطالعه اخیر، محققان تاثیر خواب کم و پر خوابی منظم را بر مغز انسان بررسی کردند و دریافتند که در حالی که کم خوابی مداوم با افسردگی و کوچک شدن مغز در مناطق احساسی مرتبط است، خواب زیاد منظم اما ممکن است یک علامت هشدار اولیه از زوال شناختی، آلزایمر یا حتی اسکیزوفرنی باشد.
به گزارش مدیکال دیلی، پروفسور جیانفنگ فنگ از دانشگاه وارویک در این باره می‌گوید: این مطالعه نشان دهنده یک تغییر پارادایم در نحوه درک ما از رابطه بین خواب و سلامتی است. خواب کوتاه اغلب یکی از دلایل زمینه‌ای مشکلات سلامتی است، در حالی که خواب طولانی منعکس کننده شرایط از قبل موجود است. این یافته‌ها بر اهمیت مداخلات شخصی برای پرداختن به مسیرهای بیولوژیکی منحصر به فرد خواب کوتاه و بلند مدت افراد تاکید می‌کند.
برای کشف این پیوند، محققان از نزدیک به نیم میلیون بزرگسال ۳۸ تا ۷۳ ساله که نامشان در پایگاه داده بیوبانک ثبت شده بود، یک سوال ساده در مورد تعداد ساعات خواب شبانه آن‌ها پرسیدند. محققان سپس شرکت‌کنندگان را بر اساس پاسخ‌هایشان، به دو گروه تقسیم کردند: «کم‌خواب‌ها» (کسانی که کمتر از ۷ ساعت می‌خوابیدند) و «طولانی‌خواب‌ها» یا پرخواب‌ها (کسانی که بیش از ۷ ساعت می‌خوابیدند).
آن‌ها سپس داده‌های ژنتیکی شرکت‌کنندگان، اسکن‌های تصویربرداری مغزی و نتایج کلی سلامت را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند تا بفهمند که چگونه طول مدت خواب ممکن است عملکرد مغز و سلامت شناختی بلندمدت را شکل دهد.
خواب منظم کوتاه مدت با مشکلات روانی مانند خلق و خوی ضعیف و خستگی و سلامت ضعیف‌تر عضلات و اسکلتی مرتبط بود. اسکن‌های مغزی نشان داد که در افراد کم‌خواب، ماده مغز در نواحی مغزی که درگیر احساسات هستند کاهش می‌یابد و خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند افسردگی، بیماری‌های قلبی و چاقی بیشتر می‌شود.
عوارض خطرناک خواب طولانی مدت
خواب طولانی مدت هم اما عوارض بسیار خطرناکی دارد و با زوال شناختی، التهاب بیشتر و سلامت متابولیک ضعیف، کاهش سطح کلسترول خوب مرتبط است. اسکن‌های مغزی روی افراد پرخواب از دست رفتن ماده مغزی را در نواحی مرتبط با حافظه و مناطق خطر شناخته شده برای بیماری‌های دژنراتیو مانند آلزایمر و اسکیزوفرنی نشان دادند. بر اساس نتایج این مطالعه، محققان می‌گویند هر دو خواب طولانی و خواب کوتاه، دو فرآیند از نظر بیولوژیکی متمایز هستند که ارتباط ژنتیکی خاص خود را دارند. پروفسور فنگ در این باره می‌افزاید: هدف نهایی ما ایجاد یک پروفایل جامع سلامت خواب در طول عمر انسان است که بینش‌های عملی را برای افراد در هر مرحله از زندگی ارائه می‌دهد.