خبرگزاری خبرآنلاین
در این ارتباط به‌نظر می‌رسد که ضمن ضرورت داشتن یک تحلیل واقعی از شرایط، چندین اصل باید مورد توجه قرار گیرد. نخست مسئولیت مشترک پشتیبانان اسرائیل در این عملیات تجاوزکارانه است. دوم امنیت جمعی ملت‌های منطقه و سوم حفظ امکان خروج از مارپیچ تصاعد درگیری و تشدید منازعه که خواسته‌ی اسرائیل است.
با توجه به مواضع رسمی اعلامی و اخبار انتشار یافته در مورد این تجاوز، به نظر می‌رسد که اسرائیل در این حمله، سیستم دفاع هوایی ایران را هدف قرار داده‌است که منجر به شهادت دو تن از رزمندگان سرافراز ارتش این سرزمین شد. البته این رژیم آپارتایدی در تجاوز پیشین خود نیز سیستم دفاع هوایی ایران در اصفهان را هدف قرار داده‌بود. این‌که این رژیم در نیت پلیدش تا چه حد موفق بوده‌است، نیاز به اطلاعات تکمیلی و دقیق دارد که خارج از صلاحیت و توان این قلم است. لیکن، به‌نظر می‌رسد که او در اندیشه‌ی تداوم تجاوزکاری خویش است و در این صدد است که از این رهگذر، اقدام به تضعیف دفاع هوایی ایران کند تا بتواند در صورت ادامه نزاع برای دفعات بعد قدرت مانور بیشتری داشته باشد.
با توجه به اعلام رسمی این رژیم، احتمالا عملیات نظامی وی در این مرحله به پایان رسیده‌است، لیکن این به معنی اتمام عملیات نیست. قاعدتا با توجه به سوابق اقداماتی که از او سراغ داریم، احتمالا اقدام به ترور برخی شخصیت‌های سیاسی و نظامی و یا سایر اقدام‌های خرابکارانه و موذیانه در ایران بدون پذیرش مسئولیت نماید. از این رو، سیستم اطلاعاتی ایران باید در حد بالای هوشیاری باشد.
دفاع از خود به هر نحو و در زمان مقتضی حق ذاتی ایران است و بر اساس ماده ۵۱ منشور سازمان ملل رسمیت و مشروعیت بین‌المللی یافته است. قاعدتا این پاسخ باید متضمن بازدارندگی از تجاوزهای بعدی متجاوز باشد. پیش و در جریان این تجاوز، و پس از آن مشخصا امریکا و بریتانیا پیوسته بر حق دفاع از خود از سوی اسرائیل تاکید می‌کردند. حال آن‌که اسرائیل آغازگر تجاوز بود. با این وجود، امریکا اعلام نموده‌است که در جریان این عملیات تجاوزکارانه حضور نداشته‌است گرچه تردیدهایی در این باره وجود دارد. هم‌چنین، امریکا و بریتانیا بدون محکوم نمودن تجاوز اسرائیل، و با تاکید مجدد بر حق دفاع از خود او، هر دو از ایران خواسته‌اند که از پاسخ به این تجاوز خودداری کند و سطح تنش را پایین بیاورد. پیشنهاد این قلم این است که با توجه به مسئوولیت امریکا در تسلیح اسرائیل و حمایت‌های همه‌جانبه مالی، نظامی، اطلاعاتی و سیاسی از اسرائیل و درخواست خود از ایران تعهد نماید که از تجاوزهای بیشتر نظامی و خرابکارانه اسرائیل شامل اقدام‌های ضد امنیتی و تروریستی علیه ایران جلوگیری نماید و آتش‌بس را در منطقه مستقر کند. قاعدتا، امریکا که از اسرائیل در حد ایالت 51 خود دفاع می‌کند، باید مسئولیت حمایت‌های خود از اسرائیل را بپذیرد و درخواست وی باید همراه با تعهد باشد. در این صورت است که این اقدام می‌تواند یک اقدام بازدارنده محسوب گردد. و گرنه این درخواست بی‌معنی است.
کشورهای منطقه با شدت و ضعف‌های متفاوت تجاوز اسرائیل به سرزمین ایران را محکوم کرده‌اند. آنان به‌خوبی می‌دانند که ایده‌ی توسعه‌طلبانه صهیونیسم شامل بسیاری از سرزمین‌های عربی خواهد بود و به‌قول معروف این شتری است که درِ خانه‌ی آنان نیز خواهد خوابید. اگر تا کنون به هر دلیل، تفرقه بر این منطقه حاکم بوده‌است، اکنون زمان آن است که کشورهای منطقه با هدایت و راهبری سازمان‌ملل و احیانا مشارکت قدرتهای بین‌المللی، به منظور حفظ امنیت منطقه اقدام جمعی نمایند. برگزاری یک کنفرانس صلح در منطقه با هدایت و راهبری سازمان ملل در این مقطع زمانی می‌تواند راه‌گشا باشد.
ایران به عنوان کشوری که سرزمینش مورد تجاوز قرار گرفته‌است، قطعا باید تمام امکانات لازم برای دفاع از سرزمین را تامین نماید. این در حالی است که جمهوری اسلامی هیچ‌گاه دیپلماسی را در ادامه قدرت نظامی نیز نباید از یاد ببرد- هم‌چنان‌که نبرده‌است و همواره باید آمادگی لازم برای خروج از مارپیچ تصاعد در موقعیت مناسب را داشته باشد. منافع ملی ایران در استقرار صلح پایدار است. حال آن‌که تداوم حیات اسرائیل در جنگ و خون‌ریزی است.
