حملات رژیم صهیونیستی به سوریه و سکوت معنادار «اردوغان» و «الجولانی»
خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: حملات هوایی و توپخانه‌ای ارتش رژیم صهیونیستی به زیرساخت‌های نظامی، پایگاه‌ها و ادوات ارتش سوریه، در نوع خود بی سابقه است. پس از سقوط دولت بشار اسد در سوریه، اسرائیل بیش از ۳۰۰ حمله علیه استحکامات و تجهیزات نظامی سوریه انجام داده است. لذا پرسش مهم این است: چرا اسرائیل به شکلی فراگیر و گسترده، مراکز نظامی سوریه را هدف گرفته و چه سناریویی را دنبال می‌کند؟
گزارش‌های رویترز و روسیا الیوم، حاکی از این است که همزمان با حملات هوایی، چند روستا و شهرک در حومه جنوبی دمشق توسط نیروهای رژیم صهیونیستی اشغال شده‌اند. پیشروی صهیونیست‌ها در حومه جنوبی دمشق در مجاورت مرز لبنان و حرکت به سمت خان الشیخ و قطنا نشان دهنده این است که نتانیاهو می‌خواهد فرصت را مغتنم بشمارد و حتی دمشق را هم تهدید کند. علاوه بر این، چندین حمله از نوع بمباران هوایی و حملات پهپادی ارتش رژیم صهیونیستی، تاسیسات نظامی ارتش سوریه را هدف گرفته‌اند.
حملات هوایی نظامیان صهیونیستی به سه پایگاه هوایی راهبردی سوریه و سایت‌های نزدیک دمشق، حمص و قامشلی و حمله به استحکامات ارتش سوریه در شهر ساحلی لاذقیه، اقدامات معنا داری است که نباید به سادگی از کنار آن گذشت. اما دنی دانون سفیر اسرائیل در سازمان ملل، بدون اشاره به این حملات مهم، تنها بر روی جولان انگشت گذاشته و مدعی شده است: «همچنان که به اعضای شورای امنیت توضیح دادم، ما در پاسخ به تهدید امنیتی در مرز سوریه و اسرائیل و خطری که برای شهروندان ما ایجاد شده، اقدامات محدود و موقتی انجام دادیم».
یکی دیگر از ابعاد مهم اقدامات تحریک آمیز نتانیاهو در سوریه، این است که اشغال کوه هرمون که در ارتفاع ۲۸۱۴ متر واقع شده، مرز سوریه و لبنان را به عنوان یک هدف مشروع جلوه داده است. این کوه به عنوان بلندترین قله در شرق دریای مدیترانه شناخته شده و اهمیت استراتژیک بالایی دارد.
از جولان تا دمشق
قبلا رژیم صهیونیستی وانمود می‌کرد که ارتفاعات جولان را یک نقطه سوق الجیشی مهم و تهدیدی نظامی علیه بقای خود می‌داند. اما حالا به نقاطی حمله ور شده که اساسا ارتباطی با مرز سرزمین‌های اشغالی ندارد. چنین چیزی به این معنا است که رژیم صهیونیستی، به شکلی جدی به دنبال نابودی توان دفاعی سوریه است و این کشور عربی، در میان مدت با معضلات امنیتی بزرگی دست به گریبان خواهد شد. اما با این حال، گروه تروریستی تحریرالشام درباره تجاوز آشکار اسرائیل سکوت کرده و حاضر نیست واکنشی نشان دهد.
یکی از اقدامات موذیانه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در روزهای اخیر، این است که مدعی شده توافقی که در سال ۱۹۷۴ بین اسرائیل و سوریه شکل گرفته، حالا موضوعیت ندارد و بدان پایبند نخواهد بود. به همین خاطر، اسرائیل نفرات خود را به جولان اعزام کرده است. نیروهای رژیم صهیونیستی در شرایطی در جولان اشغالی حضور یافته‌اند که سازمان ملل متحد، از این اقدام اشغالگرانه انتقاد کرده و بر ضرورت اجرای بندهای توافق ۱۹۷۴ و حفظ ثبات جولان تاکید کرده است.
پیداست که سازمان ملل، از رویه غیراخلاقی و اشغالگرانه اسرائیل به خوبی آگاه است. به همین خاطر اعلام کرده که نیروهایش در این منطقه باقی می‌مانند. استفان دوجاریک، سخنگوی سازمان ملل نیز حضور صهیونیست‌ها در سه نقطه جولان را مغایر توافق سال ۱۹۷۴ دانسته و آن را محکوم کرده است. همچنین حزب الله لبنان، کویت، قطر، اردن، یمن و ایران نیز اشغال منطقه حائل با سوریه را محکوم کردند.
رویه‌های پیشین رژیم صهیونیستی نشان داده که تل آویو اولا به دنبال مصادره به مطلوب و سوءاستفاده از فرصت‌های منطقه‌ای جدید است و دوم اینکه حتی بعید نیست به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل حمله کند؛ آن هم در شرایطی که سخنگوی این نیروها گفته است: «تا زمانی که شورای امنیت تغییری در ماموریت‌مان نداده، در پایگاه‌های خود در جولان مستقر باقی خواهیم ماند.»
یک بهانه، یک سفسطه
نگاهی به اخبار و گزارش های رسانه‌های انگلیسی زبان آمریکایی و اروپایی، نشان دهنده این است که نوعی همدستی و هماهنگی آشکار بین آمریکا و رژیم صهیونیستی در جریان است تا حمله هوایی به تاسیسات نظامی سوریه را موجه جلوه دهند. آسوشتیدپرس به نقل از فرماندهی مرکزی آمریکا (سنتکام) اعلام کرده که علاوه بر حملات اسرائیل، خود آمریکایی ها نیز به ۸۰ نقطه حمله کرده اند. گدعون ساعر، وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی گفته است: «سایت‌های مشکوک تسلیحات سوریه را هدف قرار می دهیم تا به دست دشمنان نیفتد». روزنامه فایننشال تایمز نیز در گزارشی اعلام کرده که سران رژیم صهیونیستی معتقدند با وجود سقوط دولت اسد، ایران و حزب الله لبنان همچنان در سوریه دارای نفوذ هستند. تلاش برای از بین بردن انبارهای موشکی و نیز انجام اقدامات پیشدستانه به منظور جلوگیری از سوءاستفاده از تسلیحات پیشرفته توسط معارضان سوری، تعابیر غیرقابل قبول رژیم صهیونیستی در توجیه حملات مزبور است.
چرا جولانی و اردوغان ساکت هستند؟
روزی که تروریست های تحت امر جولانی به کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در حلب حمله کردند، غیر از پرچم فلسطین، به هر نماد و نشانه دیگری توهین و بی‌احترامی کردند و چنین نمایشی به راه انداختند که گویی فقط با ایران خصومت دارند ولی حامی فلسطین هستند. اما حالا که بزرگترین دشمن فلسطینیان جایی را مورد حمله قرار داده که قرار است قلمروی اقتدار تروریست ها باشد، صدایی از آنان بلند نمی شود. لذا انفعال جولانی و همراهان او، می‌تواند نشانه‌ای آشکار از احتمال تبانی و توافق قبلی بین او و نتانیاهو باشد تا قوای دفاعی سوریه به طور کامل از بین برود و سوریه ناچار شود از این به بعد برای تامین قوای دفاعی خود، دست به دامن رژیم صهیونیستی، آمریکا و ترکیه گردد.
ترکیه نیز به عنوان کنشگر و تحریک کننده‌ای که در تسلیح تحریرالشام و دیگر تروریست ها دست داشته و آشکارا از تحولات اخیر حمایت کرده، در برابر حملات هوایی اسرائیل، سکوت اختیار کرده و نشان داده که اعتراضی به وضعیت کنونی ندارد. همه اینها در حالی است که مقامات نظامی رژیم صهیونیستی، نه تنها در مسیر تداوم خصومت با جمهوری اسلامی ایران و اعمال فشار بر محور مقاومت پیش می‌روند، بلکه در مقاطع بعدی، به امنیت سوریه و ترکیه نیز لطمه خواهند زد. حال باید دید در مسیر آتی تحولات، ترکیه و تحریرالشام در برابر اقدامات خصمانه نتانیاهو چه موضعی اتخاذ خواهند کرد.